Philippe Timmermans (°1957) maakt mannelijke sculpturen in brons. Die kan je nu komen ontdekken in Knokke. Het werk van Timmermans heeft een duidelijke signatuur, te herkennen aan de typische houdingen van de naakte lichamen en de zeer fijn aangebrachte texturen, die samen zijn ‘handtekening’ vormen. Wij laten je graag kennismaken met de kunstenaar en zijn werk.

The making of
In zijn atelier in Zottegem in de Vlaamse Ardennen werkt Philippe nog op de klassieke manier, volop met zijn handen in de klei. Hij boetseert zijn creaties stap per stap in gezelschap van absolute stilte of begeleid door klassieke muziek.

Inspiratie komt op deze manier. Philippe ‘ziet’ opeens een beeld bij iets dat rondom hem gebeurt. Een radioprogramma over de Europese toekomst, leidde tot ‘In dubio’, het beeld van de man die met gespreide benen en geronde armen een gespleten sokkel bijeenhoudt.

Eens dat ‘beeld’ helder is in zijn hoofd, zoekt Philippe een model en doet een fotoshoot die de houding die hij in zijn hoofd heeft, in beeld brengt. De kunstenaar creëert vervolgens eerst de romp, stap voor stap, in al zijn details. Hij boetseert de handen en het hoofd apart en als het lichaam helemaal klaar is, monteert hij ze. Stand en verhoudingen zijn daarbij belangrijk. Doorheen het proces brengt hij fijne streepjes, de textuur, op de klei aan. Zo werkt hij het beeld af tot in de perfectie. Perfectie en hoogstaande kwaliteit, het zijn woorden die trouwens vaak vallen als je met Philippe praat.

 

Wanneer is het beeld in klei ‘af’ en klaar om naar de bronsgieter te gaan? Volgens Philippe moet het geheel van de verhoudingen kloppen. Hij vertrouwt daarbij op zijn intuïtieve referentie die aanvoelt wanneer die verhoudingen ‘juist’ zijn. Zijn beelden zijn nooit exacte kopieën van zijn modellen. “Ik werk naar modellen, ik maak geen modellen na. De uiteindelijke sculptuur is een soort idealisering,” zegt hij erover.

En dan komt het moeilijke moment van loslaten. De passie is zo groot, … Philippe werkt al snel 4 tot 6 weken aan één standbeeld. Dan maakt hij de moule en die gaat naar de bronsgieterij.

Philippe’s sculpturen zijn er in verschillende afmetingen. ‘Manshoge’ beelden, zo omschrijft hij hen, dat zijn beelden die net iets groter zijn dan de echte menselijke maten. Dat trucje is nodig om ‘indruk’ te maken in de openbare ruimte. Hij maakt ook werken in ‘halve’ manshoogte en kleiner werk van 20 à 25 centimeter.

Al in het begin van het wordingsproces, als het beeld nog in zijn hoofd zit, denkt de kunstenaar al na over de ‘grond’ waarop zijn sculptuur zal komen te staan. De sokkel, of
hoe het beeld gepresenteerd gaat worden, maakt een volledig deel van zijn startpunt uit. Het is een magisch moment volgens de kunstenaar, het beeld en zijn sokkel samenbrengen.

Artistieke loopbaan
Philippe maakte ook meer realistische beelden, volgens de traditie van de klassieke beeldhouwkunst, o.a. in opdracht van musea. Zo creëerde hij Julius Caesar die in Velzeke naar het Archeocentrum wijst. Voor de gemeente Zwalm maakte hij de steenbakker en de zaaier, een deel van de zeven sculpturen die de hoofdberoepen uitbeelden. In 1992 vervaardigde Philippe een van de bekendste beelden van Gent: de levensgrote duiker op de Lindenlei. Er hangt een leuk verhaal aan vast. De architect die het huis ontwierp, voorzag in de originele tekeningen een duiker op het dak. Iemand bracht de architect in contact met Philippe, die op dat moment een duiker op manshoogte aan het creëren was. Het plaatje klopte. Zeker toen enkele jaren later, op een terras aan de andere kant van het water, de ‘Diving Lady’ van Ronald Cameron verscheen.

Alleen mannelijke beelden
“Als beeldhouwer maak je geen mensen, maar een beeld,” vertelt Philippe. “Mijn beelden zijn een veruitwendiging van wat ‘ik ben’. Mannen die een vrouw boetseren, geven er een interpretatie aan, omdat ze geen vrouwen zijn. Ik kan mijn beeld zelf ‘voelen’, ik ervaar de houding van mijn armen en benen, mijn spieren die zich opspannen. Het is mijn mannelijke energie en die druk ik uit in mijn werk. Dat kan ik niet met een vrouwenbeeld.”

Hoe ‘word’ je beeldhouwer
Zat Philippe als kind al met zijn handjes in de klei? Nee, hij studeerde Moraalwetenschappen in Gent en tijdens een korte vakantie in de Ardennen ontkiemde het vuur. De houtvoorraad bij het huis oefende zo een aantrekkingskracht op hem uit, dat hij het materiaal begon vorm te geven. Terug in Gent schreef hij zich onmiddellijk in bij verschillende academies. En het was direct raak, elke vrije minuut was hij aan het tekenen, schilderen en beeldhouwen. Een van de docenten stopte de ernstige student een vacature van beeldhouwer in zijn handen bij een bedrijf in Zaventem, een wereldspeler in het vervaardigen van mannequinpoppen. Het prototype werd toen eerst gebeeldhouwd in klei, om dan verder zijn vorm te krijgen in polyester en vandaar in productie te gaan. Weinigen weten het, maar zo heeft Philippe Timmermans in zijn loopbaan toch veel vrouwen gebeeldhouwd!